در این پست به بیان احکام خیارات بطور کلی برمبنای مواد قانون مدنی خواهیم پرداخت.
1.ماد ه 445 قانون مدنی: هر یک از خیارات، بعد از فوت، منتقل به وارث می شود
2.ماده 446 قانون مدنی: خیار شرط ممکن است به قید مباشرت و اختصاص به شخص مشروط له قرار داده شود در این صورت منتقل به وارث نخواهد شد.
3.ماده 447 قانون مدنی : هر گاه شرط خیار برای شخصی غیر از متعاملین شده باشد منتقل به ورثه نخواهد شد.
4.ماده 448 قانون مدنی : سقوط تمام یا بعضی از خیارات را می توان در ضمن عقد شرط نمود.
5.ماده 449 قانون مدنی : فسخ به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر آن نماید حاصل می شود
6.ماده 450 قانون مدنی : تصرفاتی که نوعاً کاشف از رضای به معامله باشد امضای فعلی است، مثل آن که مشتری که خیار دارد با علم به خیار، مبیع را بفروشد یا رهن بگذارد.
7.ماده 451 قانون مدنی :تصرفاتی که نوعاً کاشف از به هم زدن معامله باشد، فسخ فعلی است.
8.ماده 452 قانون مدنی: اگر متعاملین هر دو خیار داشته باشند و یکی از آن ها امضا کند و دیگری فسخ نماید معامله منفسخ می شود.
9.ماده 453 قانون مدنی : در خیار مجلس و حیوان و شرط اگر مبیع بعد از تسلیم و در زمان خیار بایع یا متعاملین، تلف یا ناقص شود بر عهده ی مشتری است و اگر خیار، مختص مشتری باشد تلف یا نقص به عهده بایع است.
10.ماده 454 قانون مدنی : هر گاه مشتری مبیع را اجاره داده باشد و بیع فسخ شود اجاره باطل نمی شود مگر این که عدم تصرفات ناقله در عین و منفعت بر مشتری صریحاً یا ضمناً شرط شده که در این صورت اجاره باطل است.
11.ماده 455 قانون مدنی : اگر پس از عقد بیع، مشتری تمام یا قسمتی از مبیع را متعلق حق غیر قرار دهد مثل این که نزد کسی رهن گذارد، فسخ معامله موجب زوال حق شخص مزبور نخواهد شد مگر این که شرط خلاف شده باشد.
12.ماده 456 قانون مدنی : تمام انواع خیار در جمیع معاملات لازمه ممکن است موجود باشد مگر خیار مجلس و حیوان و تأخیر ثمن که مخصوص بیع است.
13.ماده 457 قانون مدنی : هر بیع، لازم است مگر این که یکی از خیارات در آن ثابت شود.
نظرات کاربران