در این پست به بررسی مفهوم جرم حدی ساب النبی طبق ماده 262 قانون مجازات اسلامی وماده 513 تعزیرات مصوب 1375 و ماده 26 قانون مطبوعات در ارتباط با جرم سلب النبی خواهیم پرداخت. طبق ماده 199 قانون آیین دادرسی کیفری دادگاه صالح جرایم کیفری دادگاه محل وقوع جرم می باشد
مطابق با ماده 262 قانون مجازات اسلامی این جرم بدین صورت تعریف شده است:
هر كس پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم و یا هریك از انبیاء عظام الهی را دشنام دهد یا قذف كند ساب النبی است و به اعدام محكوم میشود.
تبصره- قذف هر یك از ائمه معصومین علیهم السلام و یا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها یا دشنام به ایشان در حكم سب النبی است. سب در لغت به معنی دشنام دادن، نفرین کردن و اهانت است.
ماده ی 513 کتاب تعزیرات، حکمی مشابه حکم مقرر در ماده ی 262 پیش بینی نموده است. این ماده چنین مقرر داشته است:
هر کس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیاء عظام یا ائمه طاهرین (ع) یا حضرت صدیقه طاهره (س) اهانت نماید، اگر مشمول حکم سب النبی باشد اعدام می شود و در غیر این صورت، به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد .
ماده ی26 قانون مطبوعات نیز حکم مشابه دیگری به این صورت تقنین نموده است:
هر کس به وسیله مطبوعات به دین مبین اسلام و مقدسات آن اهانت کند، در صورتی که به ارتداد منجر شود، حکم در حق وی صادر و اجرا و اگر به ارتداد نیانجامد، طبق نظر حاکم شرع براساس قانون تعزیرات با وی رفتار خواهد شد .
1- این ماده در مقام جرم انگاری دشنام یا قذف نسبت به پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم، تمامی انبیاء عظام الهی، ائمه معصومین علیهم السلام و نیز الله علیها می باشد. مطابق این ماده مجازات قاذف و حضرت فاطمه زهرا سلام دشنام دهنده سلب حیات است.
2- دشنام و قذف با مطلق رفتار اعم از لفظ یا کتابت، محقق می شود ومنحصر به الفاظ نمی باشد بنابراین، همان گونه که ممکن است دشنام یا قذف موضوع این ماده به بیان الفاظ محقق گردد، امکان تحقق با نوشتن (اعم از الکترونیکی وغیر الکترونیکی) نیز وجود دارد.
3- در خصوص حدود و ثغور مقصود مقنن از انبیاء عظام الهی اختلاف نظر وجود دارد. برخی از حقوق دانان اعتقاد دارند که انبیاء عظام الهی صرفاً شامل یکصد نفر پیامبری می شود که به آنها در قرآن کریم اشاره رفته است. اما به نظر می رسد با عنایت به تفسیر ادبی، مقصود از این تعبیر قانون گذار، تمامی انبیاء الهی است (اعم از آنان که صاحب شریعت و کتاب بوده اند و همچنین اعم ازآنهایی که نام ایشان در قرآن مجید آمده است یانه ) و استفاده از واژه عظام در واقع به جهت تکریم و تعظیم جایگاه والای ایشان است.
نظرات کاربران