همه چیز در رابطه با انواع خیارات فسخ قرارداد - بخش دهم بررسی اینکه اگر خیار شرط برای ثالثی شرط شود! تفاوت میان خیار شرط و شرط خیار -همراه با فایل صوتی

بررسی تفاوت خیار شرط و شرط خیار در قانون مدنی

ماده ۳۹۹ قانون مدنی می گوید: در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد .

آن موجود تبعی که در ضمن عقد اصلی در نتیجه تلاقی اراده ی طرفین ابراز وجود می کند شرط خیار است و آن اختیار فسخ که در نتیجه ی این موجود اعتباری تبعی حاصل می شود، خیار شرط نامیده می شود.

توجه به ماده ۴۰۰ قانون مدنی نیز تفاوت بین این دو اصطلاح را بیشتر عیان می سازد: اگر ابتدا مدت خیار ذکر نشده باشد، ابتداء آن از تاریخ عقد محسوب است وگرنه تابع قرارداد متعاملین است .

بنابراین این شرط خیار نیست که مدت برای آن تعیین می شود، بلکه حق ناشی از آن، که خیار شرط(حق فسخ ناشی از شرط) نامیده می شود، باید مدت داشته باشد.

توجه به این دو جمله نیز معنای آن دو را روشن تر خواهد ساخت:

۱- شرط خیار یعنی شرطی که خیار (اختیار فسخ) ایجاد می کند.

۲- خیار شرط یعنی خیاری (اختیار فسخ) که از شرط حاصل می شود.

سبب ایجاد خیار را شرط خیار می نامند و آنچه در نتیجه ی آن شرط به وجود می آید، خیار شرط می گویند.

سخن آخر این که خیار شرط نتیجه ی شرط خیار است .