در این پست به بررسی شرط سوم یعنی ناتوانی مفتری از اثبات صحت اسناد و نکات آن خواهیم پرداخت .
بنابراین هرگاه دو نفر ارتکاب جرمی را به صراحت به یکدیگر نسبت دهند هر دو مفتری محسوب می شوند بدون توجه به اینکه شروع با کدام یک بوده است. البته در چنین مواردی نفر دوم می تواند به استناد گفتار تحریک آمیز نفر اول از تخفیف مجازات برخوردار شود.
در صورتی که دو نفر نسب به یکدیگر مرتکب جرم افترا(تهمت زدن) شوند در عمل چاره ای جز گذشت از یکدیگر برای فرار از مسئولیت کیفری ندارند..
هرگاه مرتکب بتواند درستی نظر خود را در مورد ارتکاب جرم از سوی شخص مورد اتهام به اثبات برساند ، به عنوان مفتری قابل مجازات نخواهد بود . در نتیجه حتی در مواردی که جرم مورد اتهام بنا به دلایلی مثل شمول مرور زمان یا عفو عمومی یا عدم شکایت مدعی خصوصی در یک جرم دارای ماهیت خصوصی و نظایر آنها در محاکم قضائی غیر قابل رسیدگی و مجازات است ، باز باید همان مرجع رسیدگی کننده به اتهام افترا(تهمت زدن) ، صرفا از باب تعیین صحت و سقم انتساب مجرمانه و نه از باب تعیین مجازات برای قربانی افترا(تهمت زدن) ، به موضوع رسیدگی نموده و براساس یافته های خود نسبت به جرم افترا(تهمت زدن) اعلام رای کند.
بدین ترتیب علاوه بر این نکته که در افترا(تهمت زدن) بر خلاف توهین ، صراحتا ارتکاب جرمی به دیگری نسبت داده می شود
تفاوت دیگری که بین افترا(تهمت زدن) و توهین وجود دارد این است که در توهین اثبات صحت آنچه که نسبت به طرف مقابل گفته شده است رافع مسئولیت کیفری مرتکب نخواهد بود . بنابراین کسی که دیگری را احمق ، کودن یا نادان خطاب می کند نمی تواند به استناد ضریب هوشی پائین طرف مقابل از مسئولیت کیفری ناشی از توهین بگریزد
در همین راستا ، صرف عدم امکان توجه توهین به طرف مقابل باعث سلب مسئولیت کیفری مرتکب نمی شود. بنابراین کسی که به شخص محترمی که خواهر ندارد درمیان جمع با دادن فحش رکیکی به خواهر او دشنام می دهد ممکن است به ارتکاب توهین محکوم شود.
نظرات کاربران