زن با به اینکه توجه که مالک مهریه محسوب است هر زمان که آن را مطالبه کند مرد موظف به اعطای آن به همسر خود است مگر در صورتیکه مهر عند الاستطاعه قید شده باشد یا در یکسری از موارد قانونی که در پست های دیگر مبحث مهریه به بیان آنها پرداخته شده است
مهریه یا صداق که کابین نیز گفته می شود. مالی است که زن بر اثر ازدواج مالک آن می گردد و مرد ملزم به دادن آن به زن می باشد . مواد 1078 تا 1101 قانون مدنی به این موضوع اشاره می کند.زن با به اینکه توجه که مالک مهریه محسوب است هر زمان که آن را مطالبه کند مرد موظف به اعطای آن به همسر خود است مگر در صورتیکه مهر عند الاستطاعه قید شده باشد که در این صورت زمانی می توان مهریه را مطالبه کرد که شوهر از لحاظ مالی توانایی و استطاعت وصول مهریه را داشته باشد و این تنها با معرفی اموال شوهر به دادگاه امکان پذیر است یا در یکسری از موارد قانونی که در پست های دیگر مبحث مهریه به بیان آنها پرداخته شده است.
طبق قوانین فعلی کشور ما ، نحوه وصول و مطالبه مهریه از طریق محاکم دادگستری و مراجع ثبتی می باشد. مطالبه مهریه در محاکم خانواده، مستلزم تقدیم دادخواست از سوی زوجه یا وکیل وی و پرداخت هزینه دادرسی به میزان مهرالمسمی (میزان مهر درج شده در سند ازدواج)درخواستی یا اخذ اعسار قطعی به معافیت موقت از تأدیه هزینه مزبور می باشد(البته زوجه میتواند ضمن دادخواست خود در قسمت خواسته تقاضا دارد که کلیه خسارات طبق ماده ی519 قانون آیین دادرسی مدنی رامطالبه نماید و در صورت صدور رای به نفع زوجه آن ها را از زوج دریافت نماید). وصول مهریه از طریق مراجع ثبتی نیز منوط به درخواست زوجه از دفتر ازدواج که عقد در آن جا ثبت شده و صدور اجرائیه ثبتی و طی تشریفات قانونی مقرر بوده و در هر دو حالت، می توان نسبت به وصول مهریه از طریق مراجع مزبور برآمد.
در صورت قطعیت حکم محکومیت زوج به پرداخت مهریه و صدور و ابلاغ اجراییه حسب درخواست زوجه از سوی اجرای احکام دادگاه خانواده به موقع اجرا گذارده می شود.
در صورت توقیف اموال مرد از قبل، نسبت به انتقال عینی یا تخصیص عملی آن به زوجه اقدام و در صورت نداشتن مال، بنا به درخواست زوجه به استناد ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی، نسبت به حبس مرد به عنوان محکوم علیه پرونده مهریه تا زمان تأدیه اقدام می شود. علاوه بر این، تا سال 84 زوج می بایست ضمن رفتن به حبس، نسبت به تقدیم دادخواست اعسار و تقسیط در پرداخت مهریه وفق ماده 3 قانون مزبور عمل می کرد.
با این وجود متعاقب صدور رای هیأت عمومی دیوان عالی کشور در سال 1384 قید فوق برداشته شد و ضرورتی به طرح دادخواست اعسار زوج از زندان نمی باشد. همچنین قابل ذکر است که فوت زوج پس از وقوع نکاح، تأثیری در مالکیت زن بر مهر ندارد و زن می تواند کل مهر را از ماترک شوهر استیفاء نماید و در صورت فوت زوجه، حق مذکور به ورثه وی منتقل می شود.
در مادة 22 قانون جدید حمایت خانواده آمده است: هر گاه مهریه در زمان وقوع عقد تا یک صد و ده سکّة تمام بهارآزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقرّرات مادة (۲) قانون اجرای محکومیت های مالی است. چنان چه مهریه، بیش تر از این میزان باشد در خصوص مازاد، فقط ملائت زوج ملاک پرداخت است.
رعایت مقرّرات مربوط به محاسبة مهریه، به نرخ روز کماکان الزامی است .وفق این ماده زوج برای میزان مهر بالای 110 سکه دیگر زندانی نمیشود. در مادة 2 قانون نحوة اجرای محکومیّت های مالی نیز می خوانیم: هر کس محکوم به پرداخت مالی به دیگری شود، چه به صورت استرداد عین یا قیمت یا مثل آن و یا ضرر و زیان ناشی از جرم یا دیه و آن را تأدیه ننماید دادگاه او را الزام به تأدیه نموده و چنان چه مالی از او در دسترس باشد آن را ضبط و به میزان محکومیّت، از مال ضبط شده استیفا می نماید و در غیر این صورت بنا به تقاضای محکومٌ له ممتنع را در صورتی که معسر نباشد تا زمان تأدیه حبس خواهد کرد .
نظرات کاربران