بازداشت موقت - بخش شانزدهم بیان توضیحاتی در خصوص تبصره ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری و مواد 238 و 255 و 256 این قانون - همراه با فایل صوتی

با ملاحظه ی تبصره ی ماده ی237 قانون آیین دادرسی کیفری تنها موارد بازداشت موقت اجباری نیروهای مسلح که نیازی به احراز شرایط ماده ی238 ندارد به شرح زیر است:

1-تبصره ی 3 ماده ی 18 قانون مربوط به مقررات امورپزشکی و داوریی مصوب 1334/3/2
2-بندج ماده واحده ی قانون لغو مجازات شلاق مصوب 1344/4/6

3-ماده ی17 لایحه قانونی تشدید مجازات مرتکبان جرایم موادمخدرمصوب 1359/3/15

4-ماده ی 123 قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در موارد اختلاس زائد بر یک میلیون ریال
5-تبصره ی 2 ماده 690 قانون تعزیرات سال 1375

مطابق ماده 238 قانون آیین دادرسی کیفری ،صدور قرار بازداشت موقت در موارد مذکوردرماده ی 237 قانون آیین دادرسی کیفری منوط به وجود یکی از شرایط زیر است:
الف - آزاد بودن متهم موجب از بین رفتن آثار و ادله جرم یا باعث تبانی بامتهمان دیگریا شهود و مطلعان واقعه گردد و یا سبب شود شهود از اداء شهادت امتناع کنند.
ب - بیم فرار یا مخفی شدن متهم باشد و به طریق دیگر نتوان از آن جلوگیری کرد.
پ - آزاد بودن متهم مخل نظم عمومی، موجب به خطر افتادن جان شاکی، شهود یا خانواده آنان و خود متهم باشد.

این ماده شرایط صدور قرار بازداشت موقت را احصاء کرده که به هر حال آزادی متهم مخل نظم، از بین رفتن ادله و فرار متهم نباشد و موجبات تبانی را فراهم نکند، بنابراین صدور قرار بازداشت موقت یک امر بسیار حساس است.