مواد 1034 تا 1119 قانون مدنی به عقد نکاح اختصاص یافته است .در قانون مدنی قدیم موادی در ارتباط با نامزدی و عقد دائم و سن ازدواج دختر بیان شده بود که در اصلاحات سال 61 این موادحذف شدند از جمله ی آنها مواد1036،1039 و 1042 بودند که حدف شده و ماده 1043 این قانون اصلاح شد.
البته در قانون جدید خانواده یکی از نکات مثبت شناسایی مجدد نهاد نامزدی به صورت قانونی است، که در ماده 4 این قانون در بند یک نامزدی و خسارات ناشی از بر هم زدن آن در صلاحیت دادگاه خانواده قرار گرفته است.
ماده 1039 نیز که در سال 1361 از قانون مدنی حذف شده است، مربوط به مرور زمان دعاوی ناشی از به هم خوردن نامزدی است که طبق ماده دو سال بود و مبدا آن از تاریخ به هم خوردن آن محسوب می شود. به لحاظ اظهار نظر شورای نگهبان در خصوص خلاف شرع بودن مرور زمان، این ماده حذف شده است.
ماده 1042 قانون مدنی نیز که در سال 1361 حذف شده است مربوط به سن قانونی ازدواج است که مقرر می داشت: بعد از رسیدن به سن 15 سال تمام اناث نمی توانند مادام که به 18 سال تمام نرسیده اند بدون اجازه ولی خود شوهر کنند .
مواد 1036 و 1039 و 1042 کلاً از قانون مدنی ایران حذف شده اند ولی ماده 1043 اصلاح شده است.
ماده 1043 قانون مدنی که در مورخ 14/8/1370 اصلاح شد قبل از اصلاح مقرر می داشت: ازدواج(نکاح) دختری که هنوز شوهر نکرده اگرچه بیش از 18 سال تمام داشته باشد متوقف به اجازه پدر یا جد پدری او است. هرگاه پدر یا جد پدری بدون علت موجه از دادن اجازه مضایقه کند دختر می تواند با معرفی کامل مردی که می خواهد با او شوهر کند و شرایط ازدواج(نکاح) و مهری که بین آن ها قرار داده شده به دفتر ازدواج مراجعه و توسط دفتر مزبور مراتب را به پدر یا جد پدری اطلاع دهد و بعد از پانزده روز از تاریخ اطلاع دفتر مزبور می تواند ازدواج(نکاح) را واقع سازد ممکن است اطلاع مزبور به وسایل دیگری غیر از دفتر ازدواج به پدر یا جد داده شود ولی باید اطلاع مزبور مسلم گردد .
بعد از اصلاح ماده فوق در سال 1370 به صورت زیر درآمده است:
ازدواج(نکاح) دختر باکره اگرچه به سن بلوغ رسیده باشد موقوف به اجازه پدر و یا جد پدری اوست و هرگاه پدر یا جد پدری بدون علت موجه از دادن اجازه مضایقه کند اجازه او ساقط و در این صورت دختر می تواند با معرفی کامل مردی که می خواهد با او ازدواج نماید و شرایط ازدواج(نکاح) و مهری که بین آن ها قرار داده شده پس از اخذ اجازه از دادگاه مدنی خاص به دفتر ازدواج مراجعه و نسبت به ثبت ازدواج اقدام نماید .
در واقع سن ازدواج که 18 سال بوده است در قانون مدنی با اصلاحات انجام شده، سن بلوغ که همان 9 سال تمام قمری است ملاک قرار داده شده است و تبصره 1 ماده 1210 قانون مدنی مؤید همین امر می باشد.
در این مورد، ماده 1041 قانون مدنی هم به این موضوع اشاره داشته است که عقد ازدواج(نکاح) دختر قبل از رسیدن به سن 13 سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به سن 15 سال تمام شمسی منوط است به اذن ولی به شرط مصلحت با تشخیص دادگاه صالح. که با توجه به تصویب قانون جدید خانواده انتظار می رفت وضعیت ازدواج کودکان که از جمله مباحثی است که مورد نقد حقوقدانان و فعالین حقوق کودکان است،مشخص شود.
نظرات کاربران