تنصیف از ریشه نصف می آید و حق تنصیف در نکاح، همان الزام زوجه(آقا) به انتقال تا نصف دارايي به زوجه(خانم) حين طلاق می باشد. حق تنصیف درواقع اجرای عدالتی برای بانوان محسوب می شود که در صورتی که درخواست طلاق از طرف زوجه نباشد، حق تنصیف اجرا می شود.
یکی از مباحثی که پس از طلاق در خصوص حقوق مالی زوجه مطرح میشود، وضعیت تقسیم داراییهای مشترک است.ماده 1118 قانونی مدنی ایران، استقلال مالی زن از شوهر را به رسمیت شناخته است؛ این ماده مقرر میدارد: «زن مستقلاً میتواند در دارایی خود هر تصرفی را که میخواهد بکند».با عنایت به حقوق مالی که پس از طلاق به زوجه تعلق میگیرد و یکی از این حقوق مالی شرط انتقال تا نصف دارايی است که به عنوان شرط ضمن عقد در عقدنامههای امروزی وجود دارد .
در این پست به بیان رویه ی دادگاه ها در خصوص اعمال شرط تنصیف و سایر نکات در خصوص این شرط خواهیم پرداخت.
در این پست به بیان وضعیت دوم از دو وضعیت ایجاد شده پس از طلاق در خصوص تقسیم دارایی و همچنین مشکلات اجرای شرط تنصیف خواهیم پرداخت.
در این پست به بیان علل صحت شرط تنصیف با عنایت به مواد 10 و 1119 قانون مدنی خواهیم پرداخت.
در این پست به بیان سایر نکات در خصوص شرط تنصیف و همچنین تبصره 6 ماده واحده قانون اصلاح مقررات طلاق خواهیم پرداخت.
در این پست به بیان شرایط و ویژگی هایی که با توجه به انها دادگاه پس از طلاق به انتقال اموال مرد به میزان یک دوم رای میدهد خواهیم پرداخت.
در این پست به بررسی یکی از دو وضعیت پس از طلاق در رابطه با اجرای این حق خواهیم پرداخت.
در این پست به بیان حق تنصیف بعنوان یکی از شروط ضمن عقد نکاح خواهیم پرداخت.