مطابق ماده 1 قانون تجارت ،تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد.هم اشخاص حقیقی و هم اشخاص حقوقی مشمول تعریف تاجر میشوند.

معاملات تجاری عبارت است از معامله ای که به قصد انتفاع انجام گیرد .معاملات تجاری دو دسته اند : 1-معاملات ذاتاً تجاری 2- معاملات تجاری تبعی

تاجر در لغت به معنی بازرگان و کسی است که به داد و ستد و خرید و فروش کالایی می پردازد اطلاق می گردد. در حقوق تجارت و به موجب ماده 1 قانون تجارت تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجاری قرار دهد.

در پست های قبلی به بررسی و تحلیل برخی از بند های دهگانه ماده دو قانون تجارت پرداختیم .در این ماده معاملات ذاتا تجاری را بیان نموده است .در پست قبل تا آنجا پیش رفتیم که بیان داشتیم که مقصود از عباراتی چون تصدی یا مال منقول و ... در معاملات تجاری چیست. در ابتدای این پست باتوجه به بند سه ماده دو قانون تجارت به بررسی مفاهیمی چون دلال ،عامل و حق العمل کار خواهیم پرداخت.

در پست قبل به بیان انواع تقسیمات معاملات تجاری و هم چنین به بررسی بند هایی از ماده دو قانون تجارت در ارتباط با معاملات ذاتا تجاری پرداختیم.حال در این پست به بررسی و تحلیل سایر بند های نام برده شده در این ماده خواهیم پرداخت.

در ابتدا لازم میدانم که تعریفی از معاملات تجاری به عمل آورده شود معاملات تجاری عبارت است از معامله ای که به قصد انتفاع انجام گیرد.در این پست میخواهیم به بررسی انواع معاملات تجاری بپردازیم

همانطور که در مبحث قبل به آن پرداخته شد تعریف تاجر و دانستن مفهوم آن ویژگی هایی دارد که ما را ملزم به دانستن آن مینماید .دراین پست به مفهوم کسبه ی جزء و ویژگی های آن خواهیم پرداخت .همانطور که گفته شد کسبه ی جزء نیز تاجر محسوبند اما قانونگذار میان انها و سایر تجار تفاوتهایی قایل شده است .

در بحث های تجارتی و معاملات تجارتی یکی ازموضوعاتی که از اهمیت بسیاری برخوردار است این است که در ابتدا بدانیم تاجر به چه کسی اطلاق میگردد چرا که دانستن این موضوع کمک شایانی در قوانین مربوط به معاملات تجارتی برای ما خواهد داشت . همچنین دانستن تفاوت تاجر و کسبه ی جزء موضوعی است که گاها افراد را دچار اشتباه میکند . فلذا در این پست به بررسی مفهوم کسبه ی جزء و تاجر خواهیم پرداخت.