همه چیز در رابطه با جرم افترا(تهمت زدن)-بخش پنجم

گفتیم که با توجه به ماده ۶۹۷ برای تحقق جرم افترا وجود سه شرط ضروری است: 1.انتصاب جرم به دیگری 2.صراحت انتصاب 3.ناتوانی مفتری از اثبات صحت اسناد


همه چیز در رابطه با جرم افترا(تهمت زدن)-بخش پنجم

با توجه به مباحث بیان شده در پست قبل دانستیم که ارکان و اجزای قانونی جرم افترا که شامل چهار قسمت که در پست قبل به بیان آنها پرداختیم بودند و همچنین دانستیم که برای تحقق عنصر روانی این جرم ،باید سوء نیت وجود داشته باشد و مرتکب با توجه به ماده ۶۹۹ عمل خود را عالماً عامداً به قصد متهم کردن دیگری انجام دهد و گفتیم که با توجه به ماده ۶۹۷ برای تحقق جرم افترا وجود سه شرط ضروری است: 1.انتصاب جرم به دیگری 2.صراحت انتصاب 3.ناتوانی مفتری از اثبات صحت اسناد حال در این پست به بررسی مورد اول و دوم از شرایط تحقق افترا یعنی انتصاب جرم ب دیگری و همچنین صراحت انتصاب با عنایت به ماده 697 قانون مجازات اسلامی میپردازیم.

دلیل دیگری که علاوه بر استفاده از واژه کسی در ماده ۶۹۷ این برداشت را تقویت می کند این است که در افترا(تهمت زدن) ارتکاب جرم نسبت داده می شود و ارتکاب جرم از سوی اشخاص حقوقی پدیده ای بسیار نادر می باشد که در اکثر نظامهای کیفری دنیا از جمله در حقوق ایران چندان شناخته شده نیست.

بنا به همین دلایل و نیز با توجه به نوع مجازاتهای پیش بینی شده در ماده ۶۹۷ برای مفتری (یعنی حبس و شلاق) مرتکب جرم افترا(تهمت زدن) نیز فقط اشخاص حقیقی می باشند و نمی توان اشخاص حقوقی مثل شرکتها، مؤسسات، دولت و نظایر آنها را بر اساس ماده ۶۹۷ به عنوان مفتری محکوم کرد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت اینست که با توجه به لزوم انتساب جرم به شخص دیگر در صورتی که ارتکاب جرم مورد استناد طبق قانون از سوی فرد مورد اتهام غیر ممکن باشد مرتکب را حتی در صورت جهل به این موضوع نمی توان مفتری دانست بنابراین کسی که نمی داند جرایم ارتشاء و اختلاس تنها از سوی کارکنان دولت قابل ارتکاب هستند و یک کارمند بخش خصوصی را به ارتکاب یکی از این دو جرم متهم می کند یا کسی که زنی را به ارتکاب هتک ناموس متهم می سازد، مرتکب جرم افترا(تهمت زدن)ء نخواهد شد ولی ممکن است که به جرم توهین محکوم شود.

همه چیز در رابطه با جرم افترا(تهمت زدن)-بخش پنجم


2-صراحت انتصاب:

برای تحقق جرم افترا(تهمت زدن) بنا به صراحت ماده ۶۹۷ صراحت انتساب شرط است، یعنی مرتکب باید امری را صریحا نسبت دهد که مطابق قانون آن امر جرم محسوب می شود. لازم نیست که مرتکب مشخصات دقیق جرمی را که ارتکاب آن را به دیگری نسبت می دهد تعیین کند ، بلکه همین که صراحتا اظهار دارد که وی ، مثلا دزدی کرده یا آدم کشته یا ترک انفاق کرده و یا اختلاس یا خیانت در امانت مرتکب شده است و یا حتی بدون ذکر عنوان مجرمانه خاص ، رفتاری را به دیگری نسبت دهد که جرم خاصی را به ذهن متبادر کند کافی است .

بنابراین به کار بردن واژه های علمی مثل جانی ، بزهکار ، مجرم ، خائن ، بدکار و نظایر آن برای تحقق جرم افترا(تهمت زدن) ،کفایت نکرده ، بلکه ممکن است موجب تحقق جرم توهین شود. حتی واژه هایی مثل آدم کش ، دزد ، کلاهبردار و نظایر آن نیز امروزه بیشتر به عنوان کلمات اهانت آمیز بر زبان مردم جاری هستند ، بدون اینکه گوینده معنی دقیق آنها در حقوق کیفری را مدنظر داشته باشد و بنابراین استفاده از این گونه واژه ها هم ، بدون بیان جزئیات بیشتر عمل انتسابی ، توهین محسوب شده و نمی توان آن را افترا(تهمت زدن) دانست .




نظرات کاربران


احمدی -  18 خرداد 1402
اگر کسی از فامیل درکه یک وذیفع باشد وبا طرف دیگر نزاع دشمنی داشته باشد و خود نیز یکی از مشارکین در نزاع باشد و خود را به عنوان شخصی خیر و ریش سفید به عنوان شاهد در دادگاه خاضر شود چگونه پیتوان شاهدت دروغین او را ابطال و مجازات ان چیست